Zwangerschap uit seksueel geweld is onterecht een onderbelicht onderwerp. Het komt, ook in Nederland, vaker voor dan wordt gedacht. Onbekend is hoeveel van deze zwangerschappen voldragen worden. Onderzoek naar de klinische ervaring laat zien dat er een negatieve relatie is tussen de ervaring van seksueel geweld en het welzijn van zowel moeders als kinderen die hieruit geboren worden. In het begrijpen van de problematiek is de systemische context van groot belang. Bouwstenen voor interventies zijn dan ook het ondersteunen van de ontwikkeling van een veilige gehechtheid, vermindering van traumagerelateerde symptomen, en het adresseren van stigmatisering. Echter, uit een kwalitatief onderzoek onder 16 professionals werkend in de zorg rondom het vroege moederschap blijkt dat niet alleen moeders, maar ook professionals belemmeringen ervaren in het bespreekbaar maken van deze problematiek. Uit een thematische analyse bleek onder andere dat kennis en vaardigheden werden gemist in het bespreekbaar maken van de problematiek en in het vormgeven dan wel doorverwijzen naar passende behandelmogelijkheden. Ongewild worden professioneels hierdoor deel van de systemische context en blijft een taboe in stand. Wenselijk is dat deze moeders en kinderen (eerder) worden gesignaleerd zodat vroegtijdige ondersteuning geboden kan worden en mogelijk ernstige problematiek voorkomen kan worden. Daarom zullen we, tot besluit, reflecteren op de systemische context van onszelf als professional, die ons handelen rondom taboes kan belemmeren, en onze rol om deze problematiek bespreekbaar te maken.